Nieuw - Zeeland

Kia ora!

Hier ben ik weer hoor! 

Na 5 geweldige, avontuurlijke en onvergetelijke weken is er helaas een einde gekomen aan mijn trip in Kiwi land. Nieuw Zeeland dus. 

Wat een enorm gaaf land! Elk landschap, elke stad bleef me verbazen hoe mooi en hoe verschillend het was.

Zo liep ik de ene dag op een berg, de andere dag belandde ik in the middle of nowhere, dan was ik in een Moari dorp of op een boerderij en dan liep ik weer op het ijs of juist op het strand. Nieuw - Zeeland heeft zoveel moois te bieden en dat maakte het een heel gaaf land!

Mijn avontuur in Nieuw Zeeland begon op 8 februari. Dit was de dag dat we vanaf Brisbane naar Auckland vlogen.

Voor dat we aan onze trip begonnen hadden we ons natuurlijk al een beetje voorbereid in het land zelf. Wat kan je daar zien? Wat willen we zien? Hoe vervoeren we ons zelf? 

Uiteindelijk besloten om 5 weken het land te bezoeken en te ontdekken. We wilden natuurlijk zo veel mogelijk zien en doen. Zo kwamen we uiteindelijk uit bij de Stray. Dit is een hop on - hop off bus. Vergelijkbaar dus met de Greyhound. 

Wanneer wij naar Nieuw - Zeeland zouden vertrekken was het nog steeds hoogseizoen en dus noodzakelijk om de gehele trip van 5 weken vast te leggen en alle bussen al te boeken. Zo hadden we geen stress en hadden we alleen maar de taak om te genieten.

Van veel betrouwbare bronnen hadden we gehoord dat het Zuidereiland mooier was dan het Noordereiland. Wij besloten daarom ook om 2 weken in het Noordereiland te spenderen en 3 weken in t Zuidereiland.

Zoals ik al zei vlogen we op Auckland en was dit dan ook onze eerste locatie ! Daar 3 dagen gegeten, koffie gedronken, gefeest, geslapen en nog meer koffie gedronken. Ook natuurlijk nog wat highlights gezien van de stad zelf, maar beide waren we niet echt laaiend. 

Daarna volgde Hahei! Wat was dit een magisch plekje. Jullie zullen misschien het filmpje al hebben gezien van het Coromandel Park met de Cathedral Cove. Ik wilde dit plekje graag ook zien met zonsopgang, dus dat hebben we ook gedaan door 04:30 op te staan en te hiken naar het strandje, want je kwam er niet zomaar hoor. Maar toen we er eenmaal waren, werden we ook dik beloond met een enorme mooie zonsopgang.

Toen was Rotorua aan de beurt. Daar stond de spannende wild water rafting op de planning. Hier had je de hoogste waterval waar je van af kan raften van de hele wereld. 

Maar eerst stond de Redwood Forest op de planning. De dag daarna zou ik samen met Iris ons van de waterval laten knetteren. Je kan de angst zien op de foto’s. Toch zijn we bewonderingswaardig genoeg niet omgeflipt.

De andere dag hebben we weer een auto gehuurd met 3 anderen om alle highlights in Rotorua op te zoeken en te bewonderen,zoals Wai o Tapu (gebied vol met vulkanen) , Blue & Green Lake. 

Deze keer lukte het wel om links te rijden ;)

In Lake Aniwhenua hebben we overnacht in een Maori dorpje. Dit was heel gaaf om mee te maken. We hebben zo de haka geleerd, de eetgewoontes toegepast en Maori taal gesproken met elkaar. Super interessant. 

De Blue Duck Station was in the middle of nowhere. Geen signaal. Even van de radar dus. Dat was ook wel eens even fijn. Hier hebben we vooral veel genoten van de rust, omgeving, spelletjes gespeeld met elkaar en natuurlijk niet vergeten Kebab (kalfje) melk mogen geven! Ook hebben we hier een stukje geit mogen proeven wat paar vrienden dezelfde dag hadden neergeschoten. Goed gegrild op de BBQ. Kan ook weer van de bucketlist af.

Dit was dan een goede bodem voor de volgende bestemming. De Tongariro Crossing in Raetihi. We zijn daar voor de tweede keer weer om 04:00 opgestaan. Om uiteindelijk om 06:00 aan een hike te beginnen van 19 km.

Ja jullie horen het goed. Een hike van 19 km, van 1978 meter hoogte met mijn astma conditie. Of naja, geen conditie. Heb betere ideeën gehad. Toch hebben we het gedaan en werden we beloond met de meest bizarre uitzichten! Na 32.640 stappen te hebben gezet hebben we ons zelf wel beloond met een dikke vette hamburger. Zal je vertellen, ik heb nog nooit zo erg van een hamburger genoten.

Vanaf de Tongariro Crossing zijn we doorgereden naar de laatste bestemming van het Noordereiland, Wellington. Daar zijn we 1 dag verbleven, omdat we op de terugweg daar nog 2 dagen zouden verblijven. Zo hebben we het Te Papa museum bezocht waar heel veel Maori mensen rondliepen. Blijkbaar was er een 1 of ander festival. Als ik niet wist dat maori mensen vaak helemaal onder de tatoeages zitten, had ik gedacht dat de Hell’s of Angels of Satudarah een weekendje Wellington hadden geboekt. Jeetje, wat zitten die onder zeg.

Volgende dag de ferry gepakt richting het Zuidereiland! Het eiland. Daar was ik heel erg benieuwd naar. 

Onze eerste bestemming op het Zuidereiland was Abel Tasman. Daar hebben we een watertaxi genomen naar het eiland Anchorage om daar wat hikes te doen en witte stranden te bewonderen. Onderweg met de taxi ook nog zeeleeuwen gezien. Ja wat zijn het eigenlijk. Dikke wezens op een rots. Met een snor. Ook nog naar de Cleopatra Pools geweest. Daar hebben we poging gedaan tot het nadoen van Canoying. Dit houdt in klimmen, springen en glijden van bergen, rotsen en watervallen onder begeleiding. Iris en Meike dachten dat leuk na te doen en ook van de waterval te glijden. Niet het beste idee. Zij hadden namelijk een wetsuit aan met bescherming. Wij een bikini. Wel gelachen. Toen de weg naar huis. We dachten dat we er waren, totdat we een bordje tegenkwamen die ons vertelde dat we nog 12 km te gaan hadden. Nou, dan is 1 kiwi in je tas niet veel meer. Dit was dus muziek aan, verstand op nul en de ene voet voor de andere voet. Onderweg nog even een Frans stel geholpen waarvan de echtgenoot half van de klif was gevallen. Iris en ik hebben geholpen met een doek en hem langzaam naar boven getrokken. Vrouw was weer rustig, wij weer verder met een ervaring rijker.

Onze volgende stop zou de Franz Joseph Glacier zijn, maar wanneer we terug waren van onze “wandeling” , kregen we het vervelende nieuws dat dat helaas niet meer doorging in verband met de cycloon die de weg had verwoest. Jammer, maar het was niet anders.

Nu maar hopen dat die glacier over een paar jaar nog is en er dus een reden is om nog eens terug te komen. En anders verzinnen we alsnog een andere goede reden :)

Met kleine omweg via Westport en Christchurch zijn we in Wanaka aangekomen. Dit was een van mijn hoogtepunten in mijn reis in Nieuw Zeeland. Dit is een heel chill dorpje gelegen aan de Wanaka Lake met daarin de wel bekende #thatwanakatree. Of ook wel een boom. 

Na daar de zonsondergang te hebben bekeken hoorden we weer van betrouwbare bronnen dat de volgende dag de beste dag van de week zou zijn om de Roy’s Peak te beklimmen. Zo hebben Iris en ik om 20:00 besloten om de Roy’s Peak te beklimmen bij zonsopgang. Dit betekende 02:00 de wekker.

Banaan gekocht, kiwi gekocht, wekker dubbel gecheckt, hiking boots voor mn bed gezet en gaan slapen. Boots aan, 2 truien aan, banaan in mn tas en een topje voor een leuke foto op de top en gaan. Klinkt als een prima voorbereiding. Was het totaal niet. De taxichauffeur had ons goed bang gemaakt na het praatje over hoe koud het wel niet was. Dit deed ze bij het startpunt van de hike en reed vervolgens gauw weg, dus er was geen weg meer terug. Lets go.

Heel fel maanlicht (gelukkig) , want hadden we een zaklamp? Nee . Alleen onze telefoon, maar ja die bespaarden we voor onze foto’s natuurlijk. 

Continu geen flauw idee waar we nou precies liepen. Ook ben ik nog nooit zo bang geweest als het laatste stuk van de hike. We hadden met onze slimme verstand de shortcut genomen in plaats van het gewone veilige pad. Ik hield me letterlijk zelf in leven door aan paar stukjes gras vast te houden. Leek meer op een tijger tussen het riet door, dan een backpacker met gezond verstand. 

Na het naar boven tijgeren, waren we er dan eindelijk. Op de top van de Roy’s Peak. 8 km mega steil omhoog. En wat was het waard, maar oh zo koud. 

De laatste dag Wanaka was wasdag, kookdag en slaapdag. Oh en cupcakes gebakken na lange tijd met echte de Ruyter hagelslag + luizenmoeder aan. Wat een feest. 

De volgende bestemming was Queenstown. I loved Queenstown! Daar hebben we lekker gechilled. Marktje hier, koffietje daar, vinotje continu. Veel vrienden die we op andere locatie hadden ontmoet daar tegengekomen en gezellig mee gefeest. Ook de Ben Lomond beklommen en uiteindelijk ook daarvan af gerodeld met veel plezier, wat ongelukjes en een prima uitzichtje op Queenstown.

Het diepe zuiden kwam eraan. Dit volgende eerst met Milford Sound. Ook wel de Fjordlanden. We hadden een cruise geboekt om deze Fjordlanden te bewonderen om er door heen te varen met een strakke blauwe lucht en enorm veel watervallen van alle kanten. Wat een ervaring en wat heb ik genoten. In de avond nog glow worms gezien in het bos waar ons hostel was gelegen.

De dag daarna naar Invercargill. Het meest zuiderlijke punt van het Zuidereiland. Dat was me toch een hoogtepunt. Geen ruk te doen. Dus zijn we naar de bios geweest. We hebben de volgende dag niet eens gewacht op de bus, maar hebben er gewoon een spannende dag van gemaakt door te gaan liften naar de volgende bestemming! Ook weer een ervaring rijker en iets wat ik van mn bucketlist kan afstrepen.  Zelf nog een biertje gekregen tijdens het liften door van een man die ons graag had meegenomen, maar zijn kofferbak helaas te vol zat met bier. Heb slechtere mensen gekend.

Terug in Queenstown voor een dag. Daar nog een keer genoten van een feestje en de volgende dag door naar Mount Cook.

Wat een plaatje. Wat een gave omgeving. Lake Tekapo, Lake Pukaiki en de berg Mount Cook zelf. Allemaal een voor een prachtig. Ook was Mount Cook de beste plek om de sterren te bekijken en hebben we dat dus ook even meegepikt. En ze hadden gelijk. Wat was dat gaaf en mooi. Alleen jammer dat het niet overkomt op de foto. 

Onderweg naar Christchurch nog een stop gehad in Peel Forest.  Niet zo bijzonder. Christchurch zelf vond ik ook niet al te indrukwekkend. Er is daar natuurlijk een aardbeving geweest een aantal jaar geleden en dat was wel terug te zien. Verder ook echt niet veel te beleven, dus hebben we het maar weer op uitgebreid koffie drinken gezet in een heel hip tentje.

De laatste stop was Kaikoura. Daar hadden we op de planning zwemmen met dolfijnen! Iets wat bijna bij iedereen op het lijstje staat. 

Ik heb hier met zonsopgang met dolfijnen gezwommen midden in de oceaan. En ik als echt geen zee liefhebber vond dat toch best wel spannend. Maar oh wat was het gaaf! Letterlijk 700 dolfijnen die daar rond zwommen en sprongen. Het geluid wat ze maakten en de manier hoe ze lieten merken dat ze met je wilden spelen was heel bijzonder. Echt een hele toffe ervaring!

Dezelfde dag nog de ferry gepakt terug richting Wellington, het Noordereiland. Daar zit ik nu voor de laatste 2 daagjes. Nagenietend van de gehele reis. Na deze 2 dagen zullen we vliegen naar Auckland en vanaf daar weer terug naar Brisbane. Dan is het weer tijd voor 4 weken werken, want mijn bankrekening is aardig blut na deze 5 weken, maar deze herinneringen zijn goud waard.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn reis vol met avonturen te lezen en een kleine indruk hebben. 

Heel veel liefs vanuit Wellington!

Spreek jullie weer in Aussie.

Aye, cheers & Kia Ora !